پاسخ واحدی ندارد و با توجه به نوع و حجم فعالیت و میزان ارتباط شرکت با اشخاص ثالث و اهداف شرکا از تاسیس شرکت متفاوت است؛ اگر موضوع کسب و کار عملیات تجاری نباشد مانند فعالیت حقوقی، حسابرسی، هنری، آموزشی، فرهنگی و ..... ثبت موسسه غیر تجاری اصولاََ مناسب‌ترین قالب محسوب می‌شود زیرا ضمن تناسب نام موسسه غیر تجاری با این گونه فعالیت‌ها، موسسه غیر تجاری کمترین الزامات حقوقی را در مقایسه با شرکت‌های تجاری را دارد و به سادگی قابل ثبت و اداره کردن است و حتی پاره‌ای مقررات مالیاتی نظیر مالیات بر نقل و انتقال سهم درآن جریان ندارد؛ اما اگر موضوع فعالیت تجاری است و هدف اصلی ایجاد شرکت صرفاََ ایجاد یک شخصیت حقوقی مستقل از شرکا است،باید مناسب ترینقالب حقوقی برای ثبت شرکت از بین شرکت بامسئولیت محدود،سهامی خاص، سهامی عام، تعاونی، تضامنی و نسبی را انتخاب نمود و سایر شرکت‌های تجاری را رها نماییم.
معیار اول(از حیث مسئولیت شرکا در برابر طلبکاران)
مسئولیت محدود:( مسئولیت شرکا محدود و تا میزان سرمایه‌ی شریک در شرکت است) از جمله شرکت‌های با مسئولیت محدود، سهامی خاص، سهامی عام و تعاونی
مسئولیت نا محدود:( مسئولیت شرکا نامحدود و به صورت مطلق است) از جمله شرکت تضامنی و شرکت نسبی
معیار دوم( سهولت تاسیس)
پس از اعمال معیار اول، یعنی محدود بودن مسئولیت شرکا از میان 4گزینه مطروحه، تاسیس شرکت با مسئولیت محدود و سهامی خاص از همه راحتر بوده و تشریفات کمتری دارد؛ در مقابل تاسیس شرکت تعاونی مستلزم اخذ اجازه از اداره تعاون و وجود حداقل 7 شریک است؛ و تاسیس شرکت سهامی عام نیز مستلزم اخذ اجازه از سازمان بورس و طی تشریفات پذیره‌نویسی است؛ به همین دلیل دو قالب اخیر برای راه اندازی یک کسب و کار تجاری ( به ویژه استارت آپی) با استقبال چندانی مواجه نشده است؛ اگرچه ممکن است موسسین در برنامه بلند مدت خویش، قصد ورود به بورس را داشته باشند که در این صورت می‌توانند ابتدا شرکت سهامی خاص ثبت نموده و سپس با رعایت شرایط مندرج در مواد278 تا283 لایحه اصلاحی قانون تجارت، شرکت ثبت شده را به شرکت سهامی عام تبدیل نمایند؛
معیار سوم (سهولت اداره)
با توجه به اینکه شرکت با مسئولیت محدود الزامات قانونی کمتری نسبت به شرکت سهامی خاص دارد، اداره این نهاد، بیشتر تابع اراده موسسین و شرکا بوده و بر همین اساس به نحو سهل‌تری قابل اداره کردن است. در مقابل شرکت سهامی خاص به دلیل همین الزامات قانونی که عمدتاََ در جهت تضمین حقوق اشخاص ثالث است، نزد اشخاص ثالث و فعالان بازار، از اعتبار بیشتری برخوردار است ولی اگر بخواهیم از جهت اعتبار شرکت ارزیابی کنیم شرکت سهامی خاص به دلیل وجود الزامات قانونی از اعتبار بیشتری نسبت به شرکت با مسئولیت محدود برخوردار است و در اعتبار سنجی امتیاز بیشتری به این شرکت داده می‌شود؛ همچنین از آن‌جایی که در این شرکت، سرمایه به قطعات سهام تقسیم می‌شود معمولاََ برای جذب سرمایه‌گذار و گرفتن شریک جدید، شرکت مناسب‌تری محسوب می‌شود.
شاید برای شروع کسب و کار بهتر بود که اشخاص شرکت بامسئولیت محدود ثبت کرده و سپس با رشد و بلوغی که پیدا می‌کنند به شرکت سهامی خاص تبدیل شوند؛ منتها به دلیل تقلب و سوء‌استفاده‌هایی که از تبدیل شرکت با مسئولیت محدود و سهامی خاص و عکس آن صورت می‌گرفت، اداره ثبت شرکت‌ها تبدیل شرکت با مسئولیت محدود را نپذیرفته و تنها تبدیلی را می‌پذیرد که صراحتاََ در قانون پیش بینی شده باشد؛
یک- تبدیل شرکت سهامی به سایر انواع شرکت‌ها طبق ماده 5 اصلاحی قانون تجارت.
دو- تبدیل شرکت سهامی خاص به عام طبق مواد278 تا 283 لایحه اصلاحی قانون تجارت.
سه- تبدیل شرکت تضامنی به شرکت سهامی طبق ماده 135 قانون تجارت.