آب شیرین کن های آب دریا (SWRO) از سال ۱۹۷۰ به صورت تجاری مورد استفاده واقع شدند. در فرایند اسمز معکوس تغییر فاز رخ نمی دهد بنابراین نسبت به فرایندهای تبخیری مانند MED و MSF انرژی کمتری نیاز دارند. علاوه بر این در سالهای اخیر در سیستم های شیرین سازی آب دریا از واحدهای بازیابی انرژی (energy recovery) استفاده شده است که این امر انرژی مصرفی این سیستم را تا حد ۳kW/m۳ کاهش داده است. بر اساس گزارش سازمان بین المللی نمک زدایی(international desalination association) در سال ۲۰۱۱ حدود ۶۶ درصد کل واحدهای آب شیرین کن از فن آوری اسمز معکوس استفاده می کنند و تقریبا تمامی واحدهای جدید الاحداث بر پایه فرایند اسمز معکوس طراحی و اجرا شده اند. در حال حاضر تصفیه خانه شیرین سازی آب ashkelton در ساحل دریای مدیترانه بزرگترین واحد استحصال آب آشامیدنی شیرین از آب دریا محسوب می شود. ظرفیت تولیدی این واحد ۳۳۰ هزار متر مکعب در روز است.

در ایران نیز با توجه به مشکلات ناشی از خشک سالی و تغییر اقلیم تامین آب شیرین شهرهای ساحل خلیج فارس از آب دریا مورد توجه قرار گرفته است. در حال حاضر تصفیه خانه ای با ظرفیت ۴۰۰ هزار متر مکعب در روز جهت تامین آب شرب برخی از شهرهای نواحی ساحلی و کویری مانند یزد و کرمان بر مبنای شیرین سازی آب دریا بر پایه فن آوری اسمز معکوس در دست طراحی است.