دانش و فوت و فن به کار رفته در آب شیرین کن های حرارتی دابوصنعت حاصل بیش از ۲۵ سال تجربه در طراحی و ساخت انواع بویلرها، مبدل های حرارتی و مخازن تحت فشار می باشد.
روش MED
این روش از چند سلول متوالی تشکیل می شود که میزان فشار و دما در آن ها از سلول اول تا سلول آخر کاهش پیدا می کند. هر سلول شامل یک دسته لوله افقی است که آب دریا بر روی آن ها پاشیده شده و بواسطه نیروی گرانش به سمت پایین حرکت می کند.
بخار گرم کننده به داخل لوله ها فرستاده می شود. همزمان با سرد شدن خارجی لوله ها توسط آب دریا، بخار میعان کرده و در داخل لوله ها تبدیل به آب شیرین می گردد. گرمای آزاد شده در فرآیند میعان (گرمای نهان)، آب دریای قرار گرفته در خارج لوله ها را گرم کرده و باعث تبخیر بخشی از آن می شود. در اثر این تبخیر، غلظت آب دریا به مرور افزایش یافته و در کف سلول تشکیل شورآب می دهد. بخار شکل گرفته از آب دریا نسبت به بخار گرم کننده دمای پایین تری دارد. اما، همچنان می توان از آن به عنوان سیال عامل در سلول بعدی، جایی که فرآیند فوق تکرار می شود، استفاده کرد. در آخرین سلول، بخار تولید شده داخل یک مبدل پوسته و لوله متداول که توسط آب دریا خنک می گردد، تبدیل به مایع می شود.
در خروجی کندانسور مقداری از آب دریای گرم شده، به عنوان آب تغذیه فرآیند بکار گرفته شده و مابقی آب به دریا بازگردانده می شود. شورآب و آب شیرین از هر سلول جمع آوری شده و تا رسیدن به سلول آخر بهم می پیوندند تا توسط پمپ به مخازن مربوطه منتقل شوند.
روش MED – TVC
یا چگونه می توان با افزودن یک ترموکمپرسور بخار، راندمان مجموعه را بهبود بخشید؟
روش MED – TVC از لحاظ ساختاری مشابه روش MED است، با این تفاوت که یک ترموکمپرسور به آن اضافه شده است. هدف ترموکمپرسور بخار، استفاده از فشار بخار موجود برای ارتقای عملکرد واحد می باشد. بخار ورودی، که بخار محرک نیز خوانده می شود، به داخل ترموکمپرسور وارد شده و انبساط آن به بخار فشار پایین اجازه می دهد تا از سلول های اواپراتور خارج گردد. هر دو بخار در بدنه ترموکمپرسور مخلوط شده و بنابراین گرمای نهان بخار خارج شده در اواپراتور بازیابی می گردد.